Afgelopen week was een heftige periode voor mijn oudste zoon Collin (pas 17 jaar geworden) en daarmee ook voor iedereen in zijn directe omgeving. En het is nog niet voorbij.
Na twee epileptische aanvallen op één dag bleek uit een CT dat er een wit bolletje zichtbaar was in zijn rechter hersenhelft. Het kon van alles zijn: kwaadaardig, goedaardig of een gebied met verkalkte bloedvaten…
Uit de MRI scan van de volgende dag bleek dat het een vasculaire malformatie met een bloeding was. In het Nederlands voor Leken 😉: een afwijkend gebouwd stukje van het vatenstelsel dat was gaan lekken. Het was klein, maar grote kans dat dit de oorzaak van de epileptische aanvallen was.
Na overleg met een kinderneuroloog van het Wilhelmina Kinderziekenhuis werd besloten dat ze de casus van Collin tijdens het multidisciplinair overleg op dinsdagochtend zouden inbrengen om een plan van aanpak te kunnen vaststellen. Helaas betekende dat een week wachten, want het was woensdag.
Na twee nachten ziekenhuis mocht Collin naar huis, met epilepsie medicatie en de standaard leefregels bij epilepsie.
Hij voelt zich weer redelijk als vanouds, maar het idee om naar school te gaan voelt onveilig. Bang om opnieuw onderuit te gaan. Gelukkig denkt zijn mentor mee en hopelijk lukt het om 6 VWO rustig af te ronden.
Afgelopen week werden we dus geconfronteerd met veel stress
Al mijmerend dacht ik laatst dat er zoveel misvattingen zijn over stress.
Ik denk dat bijna iedereen snapt dat het stressvol is als je (zoon) met de ambulance wordt meegevoerd naar het ziekenhuis en er iets in je (zijn) hersenen wordt aangetroffen en dat er een behandeling moet volgen.
Stress wordt meestal gezien als iets dat speelt als er iets groots aan de hand is. Relatie- of financiële problemen, ziekte, vele deadlines op je werk. Van die momenten dat alles je teveel wordt en je de boel niet meer zo goed overziet.
Je kent dat gevoel vast wel toch?
Macrostress versus Microstress
Wat veel mensen niet weten (en ik wist het ook pas dankzij mijn opleidingen) is dat wij mensen naast deze, ik noem het maar even macrostress, ook dagelijks microstress ervaren.
Onbewust maken we vele momenten mee die voor ons brein en zenuwstelsel stressvol zijn waardoor er in ons lichaam keer op keer een stressreactie wordt ontlokt:
Je hartslag en ademhaling versnellen, spieren spannen zich aan, zintuigen verscherpen en er worden stresshormonen als adrenaline en cortisol aangemaakt.
Stress komt voort uit (onbewuste) emoties en die komen en gaan de hele dag door
- Je baalt omdat je in de file of de verkeerde rij bij de kassa staat.
- Je kinderen werken niet lekker mee bij vertrek of naar bed gaan.
- Die ene collega heeft haar werk weer eens niet goed gedaan waardoor jij niet verder kunt.
- Je baas of partner maakt een scherpe opmerking.
- Je partner laat het (voor jouw gevoel) afweten en je hebt gedachtes dat jij alles moet regelen.
- Als echte denker ben je altijd bezig met eten, je gewicht en de vorm van je lichaam. Grote kans dat je er lang niet altijd blij mee bent.
- Je bent druk met van alles (uit liefde) te regelen voor de mensen om je heen.
- Je zit helemaal in die film of dat boek vol met drama of spanning.
Voel je wat dit voor effect heeft?
De hele dag wisselen vele vluchtige emoties van frustratie, teleurstelling, eenzaamheid, verdriet, spanning, schaamte en zorgen elkaar af.
Ik durf te wedden dat je meer dan de helft niet opmerkt en het anders als ‘normaal’ ziet. Het hoort er nou eenmaal bij. Toch?
Alle deze emoties vallen onder microstress. Ze zorgen ervoor dat elke keer opnieuw de stressreactie in jouw lichaam aangezet wordt met bijbehorende nadelige effecten op je hartslag en hormonen. Op de lange termijn kan dit uitmonden in een burn-out of ziekte.
Microstress is een groot energielek, maar voor veel mensen voelt deze ‘stresstoestand’ van je lichaam eigenlijk heel normaal. Omdat je wellicht niet meer anders kent en je lichaam deze toestand als ‘bekend en comfortabel’ labelt.
En dit is dus het buitengewoon geniepige aan stress.
Je hebt vaak helemaal niet door dat je een gestrest lichaam en brein hebt!
(Onbewuste) stress is mogelijk de reden dat afvallen niet lukt
Door de macro- en microstress van je dagelijks leven lekt jouw kostbare energie weg zonder dat jij het door hebt. Een energietekort is één van de belangrijkste redenen dat je terugvalt in oude patronen en ook zorgt de constante macro- en microstress ervoor dat je lichaam ‘aan’ staat terwijl er geen écht gevaar is. Er staat namelijk geen groot roofdier in je nek te hijgen die in jou een lekker hapje ziet.
Door de constante aanmaak van stresshormonen komt je lichaam in de ‘vetopslag’ stand, neem je voedingsstoffen minder goed op, krijg je snacktrek en is afvallen soms onmogelijk, ook al doe je voor je gevoel de juiste dingen.
Op weg naar meer rust, veerkracht en de ‘vetloslaat’ stand
In mijn korte traject LEG JOUW FUNDAMENT met Ann sporen we jouw (onbewuste) energielekken en stressbronnen op en zorgen we dat jouw zenuwstelsel ervaart dat jij veilig bent.
Je energie en veerkracht nemen toe, waardoor je op lastige momenten toch kan kiezen voor gezond. Daarnaast komen je hormonen meer in balans (minder stresshormonen en meer vitaliserende hormonen) waardoor vet verbranden weer mogelijk wordt.
Ik heb al een aantal dames door dit programma mogen begeleiden en echt, ik ben aangenaam verrast door de resultaten. Stuk voor stuk hadden deze dames al veel aan zelfontwikkeling gedaan en waren ze met stress en ontspanning bezig geweest. En toch vielen er vele kwartjes of zelfs hele euro’s!
Hier lees je meer over het splinternieuwe programma LEG JOUW FUNDAMENT met Ann en de resultaten die je mag verwachten. En heb je eigenlijk alleen een stressvol leven en geen afval- of eetproblematiek, kijk dan bij Veerkrachtig met Ann.
Wil je meteen kijken of het programma bij je past, laten we dan even online kletsen. Plan direct gratis een online afspraak in mijn agenda 😃
Wat denk jij? Zou (onbewuste) stress misschien bij jou ook de oorzaak zijn van het uitblijven van voldoende en/of definitief resultaat
Leuk weetje
Bij de Nederlandse Politie is de methode die ik gebruik in Leg jouw fundament met Ann vast onderdeel van hun Mentale Kracht programma. Deze video gaat over het effect bij de politieagenten. Rond minuut 2.01 komt agente Eva aan het woord en wat zij zegt over de daling van haar vetpercentage resoneert precies met wat ik verwacht van het resultaat! Laten we vooral even kletsen als dit je aanspreekt!
Foto Ann gemaakt door Prisca Visser
