Eind 2001 had ik samen met mijn partner een huis gekocht in Lelystad. Zo’n klus- en verhuisperiode was een prima aanleiding om makkelijk (lees ‘slecht’) te eten. Er komen mensen helpen, dus voor hen moest er voldoende lekkers te eten zijn. Bolletjes met lekkere vleeswaren, grote koeken, chipje, afhaalpizza, Chinees etc. Als ik zo terugkijk vraag ik me af of ik al dat eten puur alleen voor de klussers had gekocht. Want het was niet zo dat alleen zíj die lekkere dingen aten. Maar 1 januari was weer bijna in zicht, mijn weegschaal liet de keiharde waarheid van 107,7 kilo zien, dus tijd voor goede voornemens. Gelukkig was deze zoveelste lijnpoging die op de eerste dag van het nieuwe jaar startte zowaar een succesvolle!
Afvallen voor een ander werkt niet
Wat heeft er nou voor gezorgd dat deze lijnpoging wél succesvol was? Ik had tenslotte al heel wat mislukte lijnpogingen achter de kiezen vanaf de basisschoolleeftijd. Tijdens mijn studietijd is het wel een periode gelukt om flink wat kilo’s kwijt te raken. Een vriendje krijgen was daar de oorzaak van. Ik wilde extra mijn best doen om ‘leuk’ te zijn, het was voor mijn gevoel een wónder dat er een jongen was die met mij gezien wilde worden, laat staan mij als vriendin wilde hebben! De reden om af te vallen was in feite een reden buiten mezelf. Ik deed het vooral voor hém, dat hij me wel leuk zou blijven vinden. Nu weet ik dat dat dé slechtste reden is om af te vallen. Afvallen omdat de dokter het zegt, omdat je vriend niet van stevige vrouwen houdt, of omdat je dan beter in de smaak valt bij potentiële vrijgezellen is niet voor jezelf afvallen en gedoemd tot mislukken.
Geen streefdatum en geen streefgewicht
Ik besefte heel goed op die 1 januari dat ik de zoveelste poging ging starten. Ik bedacht me dat elke gram die eraf zou gaan mooi meegenomen zou zijn, ik had geen streefgewicht, ik had geen streefdatum, niets van dat alles. Ik zou dankbaar zijn voor elke gram! Geen idee of dit voor jou ook de sleutel is voor de juiste mindset, er zijn er zoveel, maar voor mij werkte hij op dat moment. Het afvallen was geen groot issue, het was geen ‘moeten’, het voelde ‘licht’. Dat is zo’n andere insteek, dan dit soort zware gedachten: “Ik moet onder de 65 kilo wegen. In 12 weken moet ik 15 kilo kwijt zijn. Ik mag nooit meer lekker eten. Ik eet nooit meer chocola.” Deze keer hing er dus een meer ontspannen sfeer rondom het afvallen en ik heb mezelf deze keer niet rigoureus alles ontzegd. Als ik uit eten ging maakte ik bewuste keuzes, maar nam écht wel een toetje! Op verjaardagen at ik gewoon een stuk taart en een chipje. Ik at heel bewust en met aandacht. Genoot ook echt van die lekkere smaken en had daardoor ook geen behoefte om alle hapjes weg te werken, zonder het echt te proeven.
Mijn grootste geheim
Wat mij het meest geholpen heeft is NIETS verleidelijks in huis halen! Dat heeft me op zoveel momenten gered. Wat er niet is, kan je ook niet opeten. Geen koekjes, geen snoepjes, geen chocola, geen hagelslag, geen chips. Als er visite kwam of er een verjaardag was, dan haalde ik wel van alles in huis, maar dan net genoeg en als er teveel was gaf ik het aan de visite mee of ik gooide het in de prullenbak. Om dit te kunnen is het nodig om één voor één af te rekenen met de koorleden van je eigen Urker Mannenkoor.
Het is nodig om je Urker Mannenkoor flink uit te dunnen!
Mijn businesscoach Veronique Prins spreekt vaak over het Urker Mannenkoor. Iedereen heeft er eentje op zijn schouders. De koorleden zingen van alles in je oor. Gedachten van jezelf over jezelf, over hoe de dingen moeten, wat je wel en niet kunt maken etc. Oorspronkelijk is elk koorlid door jezelf gecreëerd, vaak in je jonge jaren. De leden zijn er om je te beschermen, om te zorgen dat je veilig uit bepaalde situaties komt. Maar veel van wat ze tegen je zeggen is niet meer van toepassing, is niet meer nodig of is zelfs helemaal niet waar! Je bent nu groot, sterk en volwassen, al is het super lief dat die oudjes je nog steeds willen beschermen tegen gekwetst worden en tegen afwijzing.
De songteksten van mijn Urker Mannenkoor
Terug naar mijn grootste geheim ‘niets in huis halen’ en ‘eten wegdoen’. Mijn Urker Mannenkoorleden zongen dan (en ja, ze zingen dit soms nog steeds): “Stel nou dat er onverwacht visite komt, dan kan ik ze niets aanbieden en ben ik een slechte gastvrouw. Wat zullen ze wel niet denken?” en in de supermarkt: “Twee zakken chips (lees wat voor jou verleidelijk is) voor de prijs van één, dat is een superkoopje, daarmee bespaar ik veel geld!” en wat te denken van: “Weggooien is zonde! Daar heb ik voor betaald. Denk aan het milieu. Kinderen in Afrika zouden er een moord voor doen!” Of deze dan: “Als ik dit aan iemand meegeef, dan zadel ik iemand anders op met iets dat ik zelf niet wil eten, wat voor rotmens ben ik dan?”. De volgende hoor ik ook van veel mensen om mij heen: “Frisdrank, snoepjes, koekjes en chocolade pasta moeten toch voor de kinderen in huis zijn? Zielig als ze dat niet mogen eten!”
Als ik naar deze songteksten had geluisterd dan had ik écht niet 40 kilo kunnen afvallen. Dat was me no way gelukt!
Wat was er dan wél gebeurd?
* De onverwachte visite boodschappen: die waren in mijn eigen mond verdwenen. En zeg nou eerlijk? Hoe lang kan jij iets lekkers in de kast laten liggen?
* Aanbiedingen uit de supermarkt: “Lekker goedkoop”. Die tweede gratis zou echter net zo snel verdwijnen in mijn mond, dus moet ik het alsnog kopen als ik het écht nodig heb. En hoe goed ben ik voor mijn lijf als ik er alleen maar rotzooi in gooi? Hoe goedkoop is dat op de langere termijn met hart- en vaatziekten en alle medicijnen en ziekenhuisbezoeken die daarbij horen? Niks lekker goedkoop dus!
* Weggooien is zonde: Dit is waar, maar als ik het niet doe, dan eet ik het op. Dan eet ik teveel of te vaak dat soort ongezond lekkers en daarmee zorg ik niet goed voor mezelf, dàt is pas zonde!
* Restjes meegeven: Ook dit zou in mijn mond belanden als ik het niet zou doen. De gedachte dat ik er mensen mee opzadel is niet waar, want deze mensen hebben de keus het mee te nemen of niet.
* Snoep en hagelslag in huis voor de kinderen, anders is het zielig: Dit soort dingen in huis hebben betekende voor mij dat mijn kinderen het kunnen eten, maar ik óók. Ik had de wilskracht niet om er vanaf te blijven. Een beetje op een boterham kan best, maar de chocoladepastapot leegeten met een lepel is gewoon niet gezond. Waarom zou ik de kat op het spek binden? Omdat het zielig is voor mijn kinderen als ze die rotzooi niet mogen eten? De cijfers over kinderen die te zwaar zijn, zijn nog nooit zo hoog geweest als de laatste jaren. Het is niet zo dat ik het verbied, bij een vriendje mogen ze dat best eten, in een restaurant ook. Dat betekent niet dat het ELKE dag mogelijk hoeft te zijn. De kinderen van tegenwoordig zijn absoluut niet zielig, nou ja, misschien wel omdat ze zo ontzettend worden blootgesteld aan al die verleidelijke dingen in hun dagelijks leven. Maar dat is een ander onderwerp.
Hoe leg je je Urker Mannenkoor het zwijgen op?
Het is niet makkelijk om je Urker Mannenkoorleden één voor één om te leggen, ze hebben het goed met je voor, het levert je iets op. Ze hebben je altijd goed geholpen. Kijk echter eens naar wàt ze zingen? Is het wel waar? Geldt dat nog steeds? Misschien is het iets wat je hebt meegekregen in je jeugd, maar past het nog steeds in deze moderne tijd? Past het nog steeds bij jou, hoe je nu als persoon bent? Je bent je gedachten niet, je gedachten zijn een onderdeel van jezelf. Je hebt een keuze om je gedachten te geloven of niet. Het is een kwestie van je bewust worden dat je zo’n koor de hele dag met je meedraagt op je schouders.
Wees je bewust van wat ze zingen, met welke songteksten ben je het nog eens? En het is ook een kwestie van éérlijk naar jezelf zijn, want misschien komen die gedachten je stiekem gewoon goed uit en geven ze je de kans om het lekkers in huis te halen zodat je het zelf kan opeten? Ja, da’s best pijnlijk om dat aan jezelf toe te geven. Zie het echter als een kans, een kans op een gezonder lijf en gezonder leven!
Hoe kijk jij tegen het veranderen van je eet- en leefpatroon aan?
Is het een willen of een moeten van jezelf? En heb jij al kennis gemaakt met jouw Urker Mannenkoor? Wat vind je van hun songteksten? Passen ze nog bij je? En zeg eens eerlijk? Koop jij bepaalde dingen voor je ‘onverwachte visite’ of ‘omdat het zo’n goede aanbieding is’? Of koop je het (onbewust) stiekem voor jezelf en verkoop je het aan jezelf onder het mom van ‘visite/ superaanbieding’? Het zou super zijn als je hieronder met me wilt delen of je mijn verhaal herkent!
Wil je meer tips? Vraag dan mijn 20 gouden afvaltips aan, met daarin nóg meer waardevolle tips die mij hebben geholpen om van 107 naar 62 kilo te komen.
