Ik heb een gewetensvraag voor je: Hoe vaak ben jij aan iets begonnen waarvan je op voorhand eigenlijk al wist dat je dat niet de rest van je leven zou gaan doen?
Ik beken. Ook ik ben hier schuldig aan, ik ben niet beter dan jij.
👉 Ik begon vol goede moed aan het soepdieet, het brooddieet en het ananasdieet. Na een paar weken kwam de groentesoep, brood zonder beleg en de mega dure verse ananas mijn neus uit.
👉 Ik beloofde mezelf plechtig om nooit meer tussendoortjes eten behalve op zaterdagavond. Kansloos.
👉 Ik wilde een periode elke dag sporten en jaren later elke dag minstens een half uur mediteren, terwijl ik dat nog nooit in mijn leven had gedaan. Tja, wat zal ik hierover zeggen…
👉 Ik heb door de jaren heen een flink aantal (kook/luister)boeken gekocht rondom afvallen en persoonlijke ontwikkeling. Inmiddels liggen er een groot aantal trainingen te verstoffen op mijn (online) boekenplank. Kleine kans dat ik er iets mee ga doen, terwijl ik ten tijde van de aankoop alleen maar mogelijkheden zag.
Herkenbaar?
Het bijzondere is dat op het moment dat je ervoor gaat het voelt alsof het DE oplossing is. “Even een aantal maanden maaltijdshakes en doorbijten, dan heb ik mijn streefgewicht en voelt het zo goed dat ik nóóit meer anders wil.”
NOT.
Die Project Gezond menu’s zijn lekker en goed te doen, en dan voel je: Dit is het gewoon! Maar dan na een paar weken gun je jezelf toch de nieuwste Tony Chocolonely reep als je kinderen op bed liggen en telkens opnieuw dat boek doornemen blijkt toch niet heel ideaal.
Gezonde keuzes blijven maken en afvallen op dit soort hype-achtige manieren werkt niet op lange termijn. Begin er simpelweg niet aan. Zonde van je geld, tijd en energie. En, als je heel eerlijk naar jezelf bent bent, wist je dit eigenlijk ook wel vóórdat je aan iets nieuws begon.
Bij mijn klanten merk ik ook dat er na jarenlange lijn- en dieetpogingen een grote weerstand is ontwikkeld rondom afvallen en gezond eten. Het is ingewikkeld, veel werk, tijdrovend, op een houtje bijten, jezelf veel ontzeggen, feestjes voor de zekerheid vermijden, alles of niets, steeds opnieuw niet volhouden en falen etc.
Je brein krijgt hierdoor continu bewijs dat gezond leven en bezig zijn met afvallen echt STOM is.
Daarnaast is spanning rondom eten voor je oerbrein een signaal dat er VOEDSELSCHAARSTE dreigt.
Het gevolg:
Je brein saboteert jouw afvalplannen door jou sneaky te verleiden naar de fijnste en makkelijkste keuze van dat moment, verhoogt de aanmaak van jouw hongerhormonen én verlaagt verzadigingshormonen. Eten zal je! Zoet en vet. NU.
En ja, dan begeeft jouw wilskracht het steeds makkelijker.
Je brein doet er alles aan om de kans zo groot mogelijk te maken dat jij de aanstaande hongerwinter gaat overleven. Eigenlijk best lief. Maar weet jouw brein dat je zo ongeveer over eten struikelt als je de deur achter je dichtslaat?
De kunst van het afvallen is om je brein relaxed en tevreden te houden. Vooral geen slapende honden wakker te maken. Dat betekent kleine stappen zetten op gebied van je leefstijl die goed te doen zijn. Met twee vingers in je neus, dat gevoel zeg maar. Stappen op gebied van voeding, beweging, slaap, stress en ontspanning.
En ik weet het, ik hoor je nu denken: “Kleine stappen voelen suf en eindeloos. Dan duurt het járen voordat die 20+ kilo eraf is!”
Klopt. Misschien is dat zo. Of misschien smaken kleine relaxte stappen naar meer en zorgen ze ervoor dat je het fijn en leuk gaat vinden om goed voor jezelf te zorgen. Dan val je af, de kilo’s blijven eraf, je voelt je fitter en energieker én heb je een rustiger hoofd op de koop toe. Hoe zou dat voor jou zijn?
Stuur me gerust een mail als jij er klaar voor bent om de kansloze quick-fix en briljante afvalgoeroe’s los te laten. Dan kijken we samen wat jij nodig hebt om op ontspannen maar gerichte wijze een gezonde leefstijl te ontwikkelen waarbij je afvalt en grip krijgt op je gewicht.
Oh en goed nieuws: Binnenkort gaat weer een nieuwe groep van mijn programma Een jaar met Ann van start en je kunt nu nog instappen met maar liefst € 250 EARLY BIRD korting. Meer info vind je hier.
