Ze was teleurgesteld.
In zichzelf.
Ik neem je mee naar een coachsessie met één van mijn klanten. De afgelopen weken waren voor haar zacht gezegd en ik citeer: “bar en boos”. Het ging totaal niet zoals bedoeld, terwijl het in het begin van het jaartraject als een trein liep. Ze had het sporten opgepakt, regelmatig even buiten wandelen met de hond, ze maakte gezonde maaltijden en viel af op een ontspannen manier.
Maar nu…. Ze was het helemaal kwijt en elke dag dreunt de vraag “Waarom lukt het niet?” meerdere keren door haar hoofd. Ze vertelde dat ze last had van haar rug. Sporten ging niet en daardoor raakte ze gefrustreerd.
“Ik voel me beperkt en ga dan toch weer eten. Het kan de hele dag goed gaan tot 16.00 uur en dan ga ik voor de bijl! Zo balen, toch weer 4 kilo aangekomen.”
Ze appte niet
Ik druk mijn Een jaar met Ann klanten op het hart dat ze me altijd kunnen appen. Ja, ook in de avond, het weekend en vakanties, want ik weet hoe belangrijk het is om te weten dat er iemand voor je is die je begrijpt en om weer even ‘wat licht’ te zien.
Met een simpele vraag of een ingesproken audio-appje haal ik mijn klanten uit hun malende en negatieve gedachtestroom waardoor er weer ruimte komt om van een afstandje te kijken naar zichzelf, hun gedrag en vooral naar de oplossing.
Ze zei het al uit zichzelf: “Ik merk dat ik niet durf te appen. Schaamte houdt me tegen.”
Maar ja, door niet te appen koos ze wel voor in haar eentje doormodderen en frustratie, wat bakken energie kost met nadelige gevolgen voor de keuzes die ze maakte. Wekenlang.
Het grappige (of erge) is dat ze het voor een collega of vriendin heel logisch vindt dat die om hulp vraagt en ze het advies geeft om het vooral even rustig aan te doen en ze minder hoge eisen aan zichzelf mag stellen. Echter voor zichzelf gelden hele andere regels. O wee, hulp vragen? Rustig aan doen? Dat kan niet! Ze moet het zelf kunnen. Nu. En iedere volgende dag ook.
De verhalen in haar hoofd
Ik vroeg haar wat er bij haar zou gebeuren als ze wél zou appen, want door niet te appen saboteert ze haar eigen proces. “Ik wil kunnen zeggen dat het goed gaat. Als ik aangeef dat het niet goed gaat voelt dat als falen.”
Het blijkt dat in haar hoofd continu bepaalde zinnen terugkomen die ze vroeger vaak had gehoord vanuit haar omgeving. Ze is dit diep gaan geloven.
Ik ben niet sterk genoeg.
Ik ben niet goed genoeg.
Dit kan je tóch niet.
Ik ben maar een MAVO klantje.
Door mij te appen zou ik, haar coach, weten dat ze het inderdaad niet kan en dat ze niet sterk / goed genoeg is. Doormodderen is dus de veiligste, maar totaal niet helpende, keuze.
Luisterboek
“Als je nou eens naar al die gedachten kijkt en ze bij elkaar zet alsof het een verhaal is wat aan jou wordt voorgelezen, welke titel zou dit verhaal dan hebben?” Ze keek me aan alsof ik gek was, maar dacht toch even na. “Nou, dat weet ik niet hoor. Ehm…. Ik, de mislukking?”
Oké, daar kunnen we mee werken.
Jouw brein komt continu met deze gedachtes op de proppen omdat het je veilig wil houden en behoeden voor nare gevoelens. Als je dingen uit de weg gaat, kun je niet op je bek gaan en falen dus voorkom je pijnlijke emoties en vooral ook afwijzing.
Dat werkt heel goed, totdat die gedachtes je belemmeren om het leven te leiden dat je eigenlijk wilt. Ergens in je hoofd wéét je dat hulp vragen goed en moedig is, daarom adviseer je het ook aan een vriendin. Maar zodra je het zelf overweegt ziet jouw brein potentieel gevaar van ‘niet goed/slim genoeg zijn’ en denkt het dat de hele wereld jou als een zielig kneusje ziet, niet meer leuk vindt en jij er dan alleen voor komt te staan. Voor je brein staat ‘alleen staan in de wereld’ gelijk aan een overlevingskans van nul procent. Dát gaan we dus even niet doen en dus bikkel je in je eentje door.
Zet het volume zachter
Misschien herken jij dat ook. Dat je je laat tegenhouden om iets te doen of je juist laat aansporen om bijvoorbeeld te gaan eten door allerlei gedachten in je hoofd. Steeds opnieuw dezelfde gedachtes als je er met aandacht naar luistert.
Het vervelende is dat je je brein niet kunt uitzetten. Gedachtes ploppen nou eenmaal continu op in je hoofd voordat je ze kunt tegenhouden. Vervangen door andere gedachten lukt soms een beetje, maar vraagt veel energie en vaak voel je je al geraakt door de eerste bekende gedachtes.
Mijn tip aan mijn klant: “Op het moment dat je opmerkt dat je brein het overbekende luisterboek ‘Ik, de mislukking’ heeft opgezet op volumestandje 25 zet jij het volume terug naar standje 8.
Ja, je hoort het nog steeds en het luisterboek kan helaas niet uit. Maar je hoeft er niet met jouw volle aandacht naar te luisteren als het verhaal je niet verder helpt richting de persoon die jij wilt zijn.
Als jij beter wilt worden in hulp vragen, dan zet je een (kleine) stap in die richting, gewoon terwijl het luisterboek aanstaat. Dit is spannend en komt waarschijnlijk met gevoelens van weerstand, maar hoe vaker je dit doet hoe beter je erin wordt, ondanks dat je brein je, goedbedoeld, wilt tegenhouden.
En jij kan het aan, want intussen ben jij een volwassen slimme vrouw die eventuele lastige dingen kan oplossen. Dus bedank je brein voor zijn waarschuwingen en adviezen en zet stappen in de richting van de nieuwe JIJ die goed voor zichzelf zorgt.
Herken jij het ook dat hulp vragen voelt als een teken van zwakte of falen? Maar ben je er intussen ook achter dat afvallen en daarna op gewicht blijven jou niet lukt, ondanks het feit dat jij precies weet wat je moet doen en alles in je leven op de rails staat? Blijkbaar speelt er toch iets dat ervoor zorgt dat je op het gebied van eten continu tekort schiet…
Stap over de drempel van schaamte heen en klik hier om gratis een gesprek in te plannen. Kijken we samen geheel vrijblijvend wat jij onbewust doet om het afvallen en daarna op gewicht blijven te belemmeren en wat jij nodig hebt om wél grip op je eetgedrag te krijgen (en vooral ook te houden).
