Geef jij alles wat je eet een 8 of hoger?
De belofte van lekkere hapjes en sapjes en dat ik niet zonder honger naar huis zou gaan is meer dan waargemaakt. 😍😱 Vandaag was ik in Den Hoorn voor de workshop Bloggen zonder Bullshit met Claudia Verhey, ondernemerscoach.
Het weerstaan van HOMEMADE hapjes is niet mijn ding
De belofte en helemaal het zíen van al dat lekkers deed een hoop beroering in mijn binnenste in werking zetten. En het was niet zomaar lekkers, het was allemaal HOMEMADE lekkers. De dames van Conceptstore Zoes gebruiken mooie pure basisingrediënten en bereiden hun producten met liefde. Dat raakt een extra snaar bij mij. Het FOMO-deel in mij doet van vreugde een rondedansje "Oh, wat ziet het er mooi en héérlijk uit? Kan niet wachten om dat allemaal te proeven. Waar zal ik mee beginnen?!" (Voor als je denkt "Huh, FO-wattes?" FOMO staat voor Fear Of Missing Out, Bang Om Iets te Missen.)
Ik had mezelf van te voren al toestemming gegeven om vandaag vooral te genieten van alle hapjes die ik voorgeschoteld zou krijgen als ze maar wel een 8 of meer waard zouden zijn.
Waar ik voorheen regelmatig de smoes gebruikte "Ja, ik wil ook léven hoor!" om altijd alle lekkere (en ja, ook gewoon de minder lekkere) hapjes te nemen die mij aangeboden werden, kies ik nu bewust uit wat en wanneer ik wel of niet iets neem. Ik bedenk dat van te voren, want vaak kan ik al inschatten wat er gaat komen. Op een bedrijfsfeestje komt de schaal met bloedhete bitterballen en frikandellen bijvoorbeeld regelmatig langs. Op een of andere manier valt zo'n heerlijk geurende snack mij toch wel tegen, dus tegenwoordig komen er dan automatisch helpende gedachten langs “Helpen deze bitterballen me naar mijn doel toe of van mijn doel af? Welk cijfer geef ik ze? (Stel het is lager dan een 8.) “Is het de consequentie (niet op gewicht blijven) dan waard?"
Niet alles was een 8 waard
Het eerlijk toegeven aan mezelf dat ik op feestjes, bij familiebezoek en dagjes uit dingen in mijn mond stopte die niet een 8 of hoger waard waren, heeft bij mij best wel een tijd (lees een paar jaar) geduurd. Daarna duurde het nog een hele tijd voordat ik er ook daadwerkelijk consequent naar ging handelen en dus de keuze maakte om niet alles klakkeloos aan te nemen of te pakken van de hapjestafel.
Ga je door met eten of ga je keuzes maken?
Vind jij ook gewoon álles lekker, maar ziet je toekomst er eigenlijk niet zo rooskleurig als je door gaat met van alles in je mond stoppen? Trekt het idee je niet aan dat je er nog een paar jaar over gaat doen om dit om te buigen? Laten we dan even samen kletsen. Je krijgt van mij tips die jou gaan helpen om dit proces een stuk sneller te laten verlopen, zodat jij direct na dat gesprek díe keuzes maakt die je dichter bij je doel brengen in plaats van er vanaf.
