Wat mijn duikvakantie in Egypte mij geleerd heeft. Man, wat kwam ik mezelf tegen!

Mijn vriend Bert is gek van duiken en wilde mij graag deelgenoot maken van die bijzondere onderwaterwereld. Met de Pippi Langkous instelling “Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan.”, zijn we op 1 januari 2019 vertrokken naar Safaga, een plaatsje in Egypte aan de Rode Zee.

Mijn doel: op 18 meter diepte hand in hand met Bert de prachtige onderwaterwereld verkennen

Ik zou de beginners duikopleiding ‘Pady Open water’ doen. Een theorie-examen (wat kan er veel mis gaan onder water!), diverse duikvaardigheden (op de bodem zitten, bril op/af, mondstuk in/uit, duikuitrusting checken en in elkaar zetten, blijven drijven op één hoogte etc. en op minimaal 18 meter diepte zwemmen. Ik had er zin in, hoe mooi zou het zijn als ik dit met Bert kon delen!

Vol goede moed hees ik mezelf in een superstrak duikpak

Loodgordel om, duikfles op mijn rug, mondstuk in, flippers aan. Hoppa, met ex-bodybuilder Egyptische privé duikinstructeur Emid (ik was toevallige de enige voor de Open water opleiding), zonder enige voorkennis, moest ik direct de Rode Zee in. “Look under water.” Mhhh, oké… Mijn eerste ervaring met ademen onder water was bijzonder. Mijn brein heeft er echt wel een tijd over moeten doen dat ademen onder water mogelijk was. Het is toch iets dat niet klopt… 

Stevig met beide handen aan mijn instructeur geklemd zwom ik door de Rode Zee

Stap voor stap ben ik steeds dieper onder water geweest. Het leek best goed te gaan, tot ik soms plots door lichte paniek overvallen werd. Het water oefent druk op je lichaam uit en dat merk je vooral aan de ‘holtes met lucht’ in je lijf, vooral bij je oren. ‘Klaren’ is de oplossing. Door te slikken (kurkdroge mond, mijn tong lag als een droge lap in mijn mond, onmogelijk dus), door je kaken wat te bewegen (hielp niet) of door in je neus te knijpen en te blazen. (Werkte soms, dan schrok ik me rot van het open knappen, maar meestal leek dit ook niet te werken.)

De lesvideo over wat allemaal mis kan gaan passeerde in mijn gedachten

Exploderende longen, scheurende trommelvliezen, decompressieziekte met grote gevolgen, het was allemaal mogelijk. Mijn kennis van het oor door mijn werk ‘gehoor meten’ op de poli Keel, Neus, Oorheelkunde hielp ook niet mee. Angst kroop naar boven, een zeer oncomfortabel gevoel nam mijn lijf in zijn bezit. Met vliegen had ik nooit last van mijn oren, dus ik baalde enorm dat dit niet goed lukte. Uiteindelijk liep ik op het eind van dag 1 huilend, ontgoocheld en ontmoedigd het strand op. Zwaar teleurgesteld in mezelf en balend voor Bert. (Het was zijn cadeau, het leek nu allemaal weggegooid geld.) Mijn doel samen op 18 meter diepte duiken leek totaal onbereikbaar.

Misschien is duiken gewoon niet voor mij weggelegd

Met een onrustig gevoel begon ik de volgende dag weer met wennen onder water. Pfff, het was zachtgezegd dramatisch! Alles in mijn lijf en hoofd gaf signalen “Geef ’t op. Duiken is niet voor mij. Dit is niet fijn. Het moet leuk zijn en geen strijd. Waarom zou ik in hemelsnaam dit nare gevoel opzoeken?”. Ik gaf echter nog niet op, ook met dank aan mijn zeer geduldige duikinstructeur. Op het eind van de dag ging het een stuk relaxter. Mijn oren werkten nog niet zo mee als ik wilde en nog altijd stevig Emid zijn handen omklemmend kwam ik wel op ca. 9 meter diepte en heb ik diverse vissen, wat koraal en zelfs een reuzenschildpad gezien. Hoe cool!

Met dit tempo kon ik mijn doel op mijn buik schrijven 

Het was duidelijk dat het doel, het behalen van het certificaat ‘Pady Open water’ niet meer haalbaar was. Opluchting stroomde door me heen. Leren genieten van onder water zijn en mij meer op mijn gemak voelen werd het nieuwe doel. Dankbaar zijn voor wat ik wel allemaal durfde en kon. Trots op mezelf zijn voor elke meter die ik onder water doorbracht. Stiekem was ik nog wel teleurgesteld dat ik Bert zijn geld ‘niet waard was’ en dat ík degene was die het mooie doel van samen de prachtige onderwaternatuur verkennen in de weg stond.

Mijn oren bleven de belemmerende factor

Op dag 3 en 4 gingen Emid en ik ook mee op de boot, varend naar prachtige koraalriffen. Ik werd steeds relaxter onder water en kon gelukkig af en toe focussen op wat ik zag in plaats van voortdurend mijn adem en oren in de gaten houden. Wat is de onderwaterwereld bijzonder. Prachtige gekleurde vissen, alleen, in paren of hele scholen die zich als één geheel voortbewegen. Nemo’s, Dory’s, een grote Napoleonvis, levend hard en zacht koraal, schelpdieren die naar adem lijken te happen. Wauw. Emid, mijn duikinstructeur, heeft nog verschillende pogingen gedaan om me dieper onder water te krijgen, maar het klaren van mijn oren bleef een heikel punt. Misschien toch als gevolg van een restje van mijn verkoudheid vlak voor de vakantie. Trots ben ik wel op mijn laatste duik, hij was aanzienlijk relaxter dan de duik ervoor (ik kwam echt niet verder dan 6 meter). Ik ben zowaar toch nog op 12 meter diepte gekomen!

Ik heb mijn doel niet gehaald. Deze keer dan!

Mijn ervaring van nu zegt echter niets over een volgende keer! Er zijn vele wegen om een doel te bereiken houd ik mezelf voor. En zo werkt het ook voor de klanten die ik begeleid. De één haalt het doel in één keer in een strak snel tempo. De ander doet het in fases, van tussendoel naar tussendoel, op zijn gemak of met vallen en opstaan. En alles is oké! Ieder mag zijn eigen pad nemen, met of zonder pauze en/of omwegen. Een doel staat niet in beton gegoten en de weg er naar toe al helemaal niet.

Kijk naar wat wel lukt en wat je wel al doet

Je brein is getraind om op dingen te letten die niet goed gaan, die afwijkend en negatief zijn. Zoals ik bezig was met het geld van Bert, met die 18 meter en dat certificaat dat ik nooit zou halen, met mijn stomme oren en de angst die irritant en zeer onwelkom was. Het is logisch om met het negatieve bezig te zijn, want vroeger was dit erg belangrijk om te kunnen overleven. Elk potentieel gevaar moest gezien worden. Nu stond deze vaardigheid mij in de weg. Ik vergat daardoor me bewust te zijn van wat wél goed ging, wat wel lukte, wat ik wel durfde. En ik vergat al helemaal te genieten van waar ik mee bezig was. Het voortdurend vergelijken met anderen, hoe die het doen en het persé vasthouden aan mijn doel hoe ik het ideaal gezien had willen bereiken hielen me tegen. Het belemmerde me in het zien en voelen wat ik potverdorie wél allemaal goed deed en had bereikt! 

Toen ik mijn doel had losgelaten, werd het allemaal een stuk relaxter 

Bezig zijn met een tussendoel, een pas op de plaats, het oefenen van een vaardigheid die een basis is voor het later kunnen bereiken van het oorspronkelijke doel, daar is echt niets mis mee. In tegendeel! Het stelt je in staat om in het hier en nu te zijn en te genieten van wat wél allemaal lukt. Vaak is dat veel meer dan je beseft. Dus hoe zit het met jou? Wat doe jij allemaal al wél goed?

Iets anders waar ik enorm trots op ben!

Tijdens mijn vakantie in Egypte gebeurde er nog iets moois. Op zaterdag 5 januari appte mijn vader foto’s van magazine VROUW van de Telegraaf. Ik zou die dag met mijn verhaal in het magazine staan. (Hoe ik meer dan 40 kilo afgevallen ben.) Maar whaaaa!! Ik sta op de voorpagina! Hoe cool en bijzonder is dat?! Nu ik erover nadenk past wat ik in 2002 deed precies bij wat ik tijdens deze duikvakantie in Egypte deed. Met mijn 107,7 kg leek een gezond gewicht totaal onbereikbaar, zeker na de vele pogingen die ik gedaan had om de kilo’s eraf te krijgen. Op het moment dat ik mijn doel losliet (geen streefgewicht, geen deadline) en dankbaar zou zijn voor elke gram die eraf zou gaan, lukte het afvallen wél. Doordat het langzaam ging, mijn leefstijl aanpassend, in plaats van het volgen van een dieet, bleven de kilo’s er ook af. Het online artikel van VROUW met mijn verhaal vind je hier. 

Maak gratis gebruik van de Waarom val ik niet af - analyse

Lijkt het je ook fijn om via tussendoelen op een relaxte manier je einddoel te bereiken? Een gezonde leefstijl, een paar of heleboel kilo’s eraf, meer energie, makkelijker kunnen bewegen, weer lekker in je kleding passen of enthousiast met je kinderen kunnen spelen?

Vraag dan geheel vrijblijvend en gratis mijn Waarom val ik niet af - analyse aan. Ik kijk gratis en geheel vrijblijvend 30 minuten met je mee naar jouw situatie, naar jouw valkuilen en geef je een flink aantal tips en inzichten die je direct kunt inzetten om op een relaxte manier op weg te gaan naar je eerste tussendoel. Vraag hem hier aan.