6 blogs over afvallen in verleidelijke omstandigheden

Klik op één van de titels in het menu. Als de techniek meewerkt zal je direct naar het betreffende blog gebracht worden. En anders even lekker langs alle blogs scrollen tot je een titel tegenkomt die je aanspreekt. 😊

Eten in verleidelijke omstandigheden: 6 tips

Eén van mijn Een jaar met Ann klanten had afgelopen weekend een hightea met vriendinnen waar ze een beetje tegenop zag. Ze appte in de ochtend een aantal foto’s van het lekkers wat haar te wachten stond met een korte en krachtige hulpvraag

‘Help…’

Wellicht herken je dit en zit jij zelfs in de modus van het vermijden van ‘sociale activiteiten met eten’. Gezellige activiteiten met familie en jouw vriendinnen mijden is niet wat je wilt, maar jezelf blootstellen aan zulke verleidingen waarbij je totaal niet kunt beheersen is nog pijnlijker.

De tips die ik aan mijn klant heb meegegeven deel ik daarom ook met jou. Zodat jij wel kunt genieten van het gezelschap en van het lekkers. Want ja, jij mag álles eten. Ook als je bezig bent met afvallen, op gewicht blijven of letten op je gezondheid. Er is altijd ruimte voor iets lekkers en minder gezonds. Maar het zit vooral in maat houden tijdens en na afloop van het event.

Tip 1. Oefen van te voren hoe jij je wilt gedragen

Je kunt je van te voren al voorstellen dat jij je bevindt in die situatie met al dat lekkers voor je neus. Je kunt al inschatten hoe en wat je denkt, hoe jij je dan voelt. Jij kunt nu al beslissen hoe jij wilt reageren, wat je tegen jezelf en anderen zegt en waar jij je aandacht op richt. Geniet juist extra van je omgeving en het gezelschap en minder van het lekkers. Oefen dit allemaal al in gedachten, dan wordt het echte moment makkelijker.

Tip 2. Vraag jezelf af of je het écht lekker vindt

Is hetgeen op de tafel staat allemaal écht de moeite waard om op te eten? En als het antwoord hierop ‘ja’ is, kun je deze vraag opnieuw aan jezelf stellen op het moment dat je het daadwerkelijk aan het eten bent. Want ook daar zit een keuzemoment:

‘Is het echt de moeite waard en eet ik door? Of was het in mijn hoofd lekkerder dan in de praktijk en leg ik het weg?’

Tip 3. Deel met je tafelgenoten

Ben je in gezelschap en weet je van jezelf dat je het fijn vindt om verschillende dingen te proeven? Vraag of iemand met je wil delen! Jij kunt alle smaken ervaren en krijgt op die manier aanzienlijk minder calorieën en ongezond voedsel binnen.

Tip 4. Ben je bereid om de gevolgen voor lief te nemen?

Je mag alles eten, echt waar. Kiezen voor iets ongezonds en calorierijks brengt alleen wel ‘kosten’ met zich mee. Denk aan...

👉 extra calorieën: Is dit oké of wil je dit compenseren? Hoe en wanneer ga je dit doen? Ben je bv. bereid om morgen extra te bewegen / heel bewust en gezond te koken en extra op je portie-formaat te letten?

👉 snel wéér trek / bodemdrang en verlangen naar meer: Kun je deze ongemakkelijke gevoelens er laten zijn zonder hierop te reageren?

👉 gewicht dat stilstaat en niet afneemt die week: Kun je dit gevoel er zonder oordeel of veroordeling van jezelf laten zijn?

Tip 5. Voel eerlijk of je genoeg hebt

Als je eigenlijk al verzadigd bent, maar je ogen nog veel meer lekkers zien, nodig jezelf dan uit om te stoppen met eten. Uiteraard kan het zijn dat je het verlangen naar het lekkers nog steeds voelt en voert je brein jou de redenen waarom het wél mag. Mogelijk vind je jezelf ook best zielig dat iedereen om je heen door kan eten en jij niet.

(H)Erken het verlangen en heb begrip voor jezelf en het gevoel van 'ik wil meer!' en gedachtes als 'waarom kan ík niet alles eten en moet ík altijd opletten.' Je kunt dit gevoel en die gedachtes niet uitzetten, maar als het er van jou mag zijn zonder dat je dit veroordeelt, is het rustig in plaats van een strijd.

Tip 6. Eet met aandacht

Tijdens gezellig kletsen verdwijnt er ongemerkt veel in jouw mond en merk je niet of te laat op dat je eigenlijk al verzadigd bent. Ditzelfde geldt natuurlijk ook voor eten terwijl je iets anders doet, zoals werken, TV kijken, op je telefoon scrollen of een boek/tijdschrift lezen.

Klets (of doe hetgeen) met aandacht en eet op dat moment even niet.

Eet met aandacht en klets niet (of doe op dat moment even niets).

Zo, nu heb je zes zeer waardevolle tips die je kunt inzetten op lastige momenten waar verleidingen op de loer liggen.

Wat nog mooier en belangrijker is als je verandering in je leefstijl en gewicht wilt, is de stap hiervóór. En dat is het begrijpen van hoe het toch mogelijk is dat jij na een goede start bij het afvallen en het kiezen voor een gezond leven tóch terugvalt in je oude ongezonde (eet)gewoonten die jou extra kilo’s en vermoeidheid opleveren.

Hoe kan het dat jij echt wéét wat goed en gezond voor je is, dat jij ook weet wat je moet doen én laten om af te vallen, máár dat jij dit in de praktijk toch niet doet?

Wil je hier hulp bij? Plan even een ann-analysegesprek in. Kijk ik vrijblijvend even met je mee wat jij nodig hebt om definitieve verandering te realiseren.

08-06-2022

__________________________________________________________________

Verleiding is overal. Maar hoe ga jij ermee om?

In je supermarktkarretje liggen al groente, fruit, volkoren brood en mager beleg, so far so good. Maar dan komt het gangpad met snoep/chocola/chips/wijn/bier of wat jouw ultieme verleiding ook maar is.

• Je kijkt naar je karretje: Dit is goed voor je.
• Je kijkt naar het gangpad: Ja, maar dit is echt lekker.

Het water loopt je al in de mond en gedachten als “Ach ja, voor een keertje kan het toch wel” nemen de overhand. Wat doe je?

Weersta je de verleiding of zoek je hem gewoon niet op?

Sla je het gangpad helemaal over? Ren je snel naar de kassa voordat je voor de bijl gaat? Of loop je er toch doorheen en kom je die verleiding onder ogen met grote kans dat het in je karretje beland?

Als het aan mij ligt haal ik die verleiding niet in huis. Dat heb ik hardleers ontdekt, ik trapte er namelijk steeds weer in. Ik ben en blijf er te gevoelig voor. Ik weet precies hoe het gaat als dit soort verleidelijk voedsel in huis is, dat is in al die jaren echt niet veranderd. Is het in huis, dan weet ik dat en uiteindelijk ga ik voor de bijl en verdwijnt het in mijn mond!

Verleiding kan ik dus beter niet gaan opzoeken.

Vroeger vond ik dat zielig en zwak van mezelf, ik vond dat ik dat gewoon moest kunnen. Ik vond dat ik die wilskracht moest hebben! Maar ja, 8 van de 10 keer lukte dat natuurlijk niet en leverde deze keuze mij alleen maar stress op omdat ik voortdurend vocht tegen de verleiding en als ik toch had genomen zat ik met een mega schuldgevoel en met nare gedachten over mezelf.

“Ik kan dit ook helemaal niet. Het wordt nooit wat. LOSER!”

Ik gebruikte allerlei smoezen om lekkere dingen in huis te halen

• 🧐 “Voor als er onverwacht visite voor de deur staat.” (Gebeurde nooit.)
• 🧐 “De kinderen mogen toch wel iets lekkers.” (Het verdween vooral in mijn lijf.)
• 🧐 “Ik haal het nu alvast in huis, het is in de Bonus.” (Het heeft nooit dat verjaardagsfeest gehaald, dus kon ik het tegen die tijd weer opnieuw en niet in de Bonus in huis halen.)

Het leek alsof ik het voor anderen in huis haalde. Ja, zelfs ik dacht dat! Maar eigenlijk, heel eerlijk, stuurde mijn brein mij en vierde het al ‘feest’ omdat er weer van alles te snaaien viel.

Het is logisch als een ex-alcoholist geen drank in huis heeft

Niemand haalt het in zijn hoofd om een ex-alcoholist bewust een biertje aan te bieden, vindt iedereen normaal en logisch.

Hoe anders is dat als jij gezonder wilt eten en/of graag wilt afvallen? Overal word je blootgesteld aan verleiding. Op straat, maar ook bij andere mensen thuis en met een beetje pech dringen ze ook nog aan als je reageert met ‘Nee, dank je.’ en krijg je opmerkingen naar je hoofd “Ach, ben je weer op dieet? / Doe niet zo ongezellig.” Misschien vermijd je sociale gelegenheden zelfs liever en vond je de lockdowns door COVID eigenlijk wel prima omdat je geen verleidingen en gedoe had.

Wat kun je doen als je iets lekkers wilt of op die verjaardag zit?

Mijn eerste advies? Leer omgaan met het gevoel van verleiding en leer het ingewikkelde gevoel dragen. Dat vraagt training op verschillende vlakken en als je hier stappen in wilt zetten plan dan zeker een analyse gesprek in, kijk/denk ik even met je mee hoe jij hiermee aan de slag kan.

Als je toch iets lekkers wilt eten, koop iets kleins. Zo’n klein reepje bij de kassa, 50 gram noten bij de notenkraam op de markt, een paar dropjes of bonbons van de Jamin. Zo help je jezelf om de hoeveelheid bescheiden te houden. Op is op. En staat toch die visite onverwachts voor de deur? Ren je gewoon even naar de supermarkt om de hoek. Als je echt iets nodig hebt, is het zo gehaald. En zelfs al heb je niets in huis, visite komt meestal voor jou en niet voor het eten.

Op een verjaardag ben je NIEMAND verantwoording verschuldigd

Als de schaal met hapjes rondgaat, sta hier dan even stil bij:

• 🍀 Waarom wil je ook alweer afvallen/gezonder/energieker zijn? Waar doe je het ook alweer voor?
• 🍀 Geef je dit hapje echt een dikke 8 of meer? Is het je de calorieën of het gevolg van aankomen waard?
• 🍀 Wat moet je ervoor doen om dit te ‘compenseren’ en ben je bereid dat te doen?
• 🍀 Als je hiervoor NU kiest hoe voel je je dan over 10 minuten of als je zo thuis komt?

Een mooie zin om mensen af te poeieren: “Het ziet er lekker uit. Nu even geen trek. Misschien straks.” Je waardeert de geste van de gastvrouw/heer door iets positiefs over het eten te zeggen en schept tegelijkertijd ruimte tussen het eten en jou en niemand krijgt munitie om opmerkingen te maken of je voor de tigste keer op dieet bent.

Herken jij die voortdurende strijd met eten en vind je daar iets van? 

Ben je teleurgesteld of baal je ontzettend als het je weer niet lukt om de verleiding te weerstaan en wil je meer rust rondom eten / afvallen?

Plan even gratis een Ann-anlysegesprek in. Kijk ik vrijblijvend even met je mee wat jij nodig hebt op grip te krijgen op jouw keuzes en of ik je daarbij kan helpen. Hoe fijn is het als jij met rust en vertrouwen verleidingen het hoofd kan bieden?

01-06-2022

__________________________________________________________________

Maak je ideaal concreet en houd het afvallen vol

“Ik wil afvallen, gezonder eten en meer bewegen.” Zeg jij dit ook wel eens tegen jezelf of anderen? Lees dan even verder. Deze zin bevat vaag geformuleerde doelen waar je brein niets mee kan. Wat bedoel je met afvallen? Wat is gezond eten? Hoe eet je nu? Wat is dan precies gezonder? Hoe vaak wil je dit dan doen en wanneer? Meer bewegen? Wat is jouw beeld bij bewegen? Wat is meer? Hoe vaak wil je dat en wanneer? Je grote teen een flink aantal keer op en neer bewegen valt ook onder ‘meer bewegen’ als je dat voorheen nog niet deed. Bedoel je dat?

Vage doelen leiden tot vage acties

Ik weet het, die laatste is flauw, maar veel mensen hebben vage doelen wat ervoor zorgt dat het behalen van je doelen moeizaam gaat. Het is niet concreet, je weet niet waar en hoe te beginnen. Je mist een helder beeld of een heldere omschrijving. Het gebrek hieraan heeft als resultaat dat je maar een beetje aanklooit, dat het zwaar voelt en dat je makkelijk het bijltje erbij neergooit.

Een keer lekker snacken is geen probleem

Als mijn klanten bezig zijn met afvallen met een echte dieetmindset geven ze zichzelf er soms flink van langs als ze voor de bijl gegaan zijn voor iets lekkers waarvan ze weten dat het ongezond is. Ze moeten ‘clean’ eten en al het andere is fout en ze hebben gefaald. Hoe terecht is dat eigenlijk? Het is alleen maar terecht als je doel én ideaal is om nóóit meer iets ongezonds te eten. Is het je ideaal om 100% van de tijd puur gezond en clean te eten? Bij doorvragen bij mijn klanten is dat eigenlijk nooit het geval. Ze willen nog wel kunnen genieten van lekkers, maar op een manier dat het hen nog steeds een goed gevoel geeft. Dat is misschien één of twee keer per week iets lekkers snacken als hun lievelingspizza met veel kaas en salami, een grote muffin met stukjes chocola of twee wijntjes en niet én én en ook nog eens meerdere keren per dag.

Een klant verzuchtte vorige week nog dat ze wilde dat haar weekenden op haar doordeweekse dagen leken. Doordeweeks gaat het prima, gezonde keuzes, heldere structuur, maar in de weekenden lukte dat totaal niet. Bij doorvragen of ze dan in de weekend altijd alleen maar gezonde keuzes wil maken gaf ze echter aan dat ze wel uit eten wil en wil kunnen kiezen voor een dessert of lekker wijntje. Dus het is helemaal niet haar ideaal dat haar weekenddagen op doordeweeks lijken!

Je houdt het afvallen niet vol, omdat je niet volgens je ideaal leeft

Niet volgens je ideaal leven is één van de belangrijkste redenen waarom je een bepaalde manier van eten of leven niet kan volhouden. Je doet het niet op de manier die jouw ideaal benadert. Als het niet je ideaal is om zeven dagen in de week te sporten, dan is het toch niet logisch dat je nu zeven dagen in de week traint? Wil je niet je hele leven kip en broccoli eten, doe dat dan nu ook niet. Natuurlijk wil je afvallen en daar zul je inspanning voor moeten leveren en veranderingen voor moeten doorvoeren, maar nu bereik je jouw ideale gewicht door er keihard voor te werken en te bikkelen op basis van een enorme wilskracht. Die wilskracht is echter niet eindeloos en al helemaal niet als je hetgeen doet wat niet je ideaal is. Wil je op jouw nieuw, met hard werken, behaalde gewicht blijven, zal je de rest van je leven dat niet ideale gedrag moeten volhouden. Daar steekt je brein een stokje voor, omdat de voorkeur uitgaat naar makkelijk en fijn. Je brein zal jouw pogingen om voor gezond te kiezen gaan saboteren!

Maak je ideaal concreet

Als je weet wat je ideaal is, dan kan je daar actie op inzetten. Je weet welke richting je op wilt en nu kun je jezelf afvragen welk deel je van dat ideaal al deze week kunt uitvoeren of oefenen. Natuurlijk lukt het ideaal nog niet, maar een stapje richting je ideaal is altijd mogelijk. Welk gedrag moet je onder de knie krijgen om richting jouw ideaal te komen? Wat kan je nu al daarvan oefenen om daar beter in te worden? Maak het concreet, zodat je weet welke kant je op wilt. 

Een paar voorbeelden

Stel, je wilt meer tijd met elkaar doorbrengen als familie. Wat betekent dat voor jou in de praktijk? Is dat minimaal drie keer per week de avondmaaltijd met z’n allen nuttigen? Of is het één weekenddag erop uit met de familie? Eén avond per week een spelletje doen? Een ‘één of één date’ van een half uur met elk kind elke week? Voor iedereen ziet het er anders uit. En als je je doel wilt bereiken, is het hard nodig dat je weet waar je aan wilt werken en wat je wilt oefenen. Waar wil je beter in worden? Waar wil je hoeveel tijd aan besteden ideaal gezien? Op het gebied van gezonder eten is het belangrijk om te weten wat je hiermee bedoelt en hoe dat er voor jou uit ziet. En ja, dat kan en mag echt anders zijn dan van je buurvrouw, je zus, je partner of je vriendin. Waar wil je naar toe? Wat is gezond eten voor jou? Wat eet je dan zoal? Alle maaltijden of niet? En wanneer dan niet en hoe vaak? Wat is een verbetering voor jou ten opzichte van wat je nu doet of hoe wil je dat het gaat zijn? Is je beeld hiervan helder, dan kun je veel makkelijker bepalen hoe en waarmee je kan starten, wat je moet oefenen en wat je wel en niet kan doen.

Je ideaal kan veranderen

Schrik niet als je volgend jaar anders over dingen denkt. Dat kan en mag gewoon. Het gaat erom dat je een zodanig leven creëert dat je je doelen op een relaxte manier bereikt. Dat vraagt buiten je comfortzone stappen plus tijd en energie investeren. Check altijd of hetgeen je doet je daadwerkelijk naar je doel toebrengt en als je daar dan bent of je dan nog steeds bereid bent hetgeen je doet toe te passen. Anders ligt terugval bijna zeker op de loer en is het zonde van je tijd, geld en energie.

PS: Fijn om vaker geïnspireerd te worden? Op social media deel ik bijna dagelijks wel een tip of een inzicht in een post of in mijn stories. Op welke platformen zit jij regelmatig? Leuk als ik je daar ook tegenkom! Volg me op Linkedin Volg me op Instagram Volg me op Facebook

18-01-2021

__________________________________________________________________

Zo zagen de eetbuien die mij naar 107,7 kilo brachten eruit

Al een paar weken roept er weer van alles uit de kast. Ken je dat gevoel? Dat je weet dat er iets in huis is, waar je nú zin in hebt? Of straks, als je thuis komt? Wat vervelender voelt is dat ik er te vaak aan toegeef dan gezond voor mij is. Ik zie zelfs de weegschaalcijfers licht oplopen. En dat alles bij elkaar vind ik rete irritant. Sorry voor mijn woordkeuze, maar het is gewoon exact wat het is. Als jij eet- of gewichtsproblematiek kent, dan weet je over welk gevoel ik het heb. Mijn oude patronen dringen zich naar boven en dat terwijl ik ze maanden, nee jaren, onder controle had.

Hoe ik die 107,7 kilo op de weegschaal zelf creëerde

Ja, dat deed ik zelf en dat gebeurt natuurlijk niet van de één op de andere dag. Dat gebeurt in fases. Sluipend en langzaam lijkt het alsof die kilo’s er vanzelf aankomen. Mijn grens verschoof steeds meer. “Zolang het maar onder de 90 kilo blijft.” Ik moest wel, want het alternatief was dat ik echt mezelf doodongelukkig zou voelen.

Natuurlijk komen die kilo’s er niet vanzelf aan. Ik heb ze er zelf aan gegeten. Allemaal. Alle extra, zeg 45 kilo, voor mijn volwassen ik. In mijn kindertijd begon het echter al. Ik at stiekem. In het begin waarschijnlijk nog relatief onschuldige hoeveelheden, dat kan ik me niet meer zo goed herinneren. Met mijn vinger een flinke lik uit de pindakaaspot. Een koekje of twee uit de koekjespot. Wat extra snoepjes of plakjes vleeswaren. Natuurlijk stiekem, als niemand keek. Want ik wist, hoe jong ik was, dat het niet normaal was. En dat ik ervoor op mijn kop zou krijgen.

Ik kreeg dat stiekem eten steeds beter onder de knie

Het grappige van gedrag is dat hoe vaker je iets doet, hoe beter je erin wordt. Dat geldt niet alleen voor leren lopen, schrijven, koken, gezonde recepten zoeken, maar blijkbaar ook voor gedrag dat schadelijk voor je lichaam en zelfvertrouwen is. Ik werd steeds beter in stiekem eten en begreep mezelf steeds minder.

Ik neem je mee naar mijn kind- en tienertijd, dan begrijp je wat ik bedoel. Ik leerde bijvoorbeeld beter kansen zien om stiekem te eten en werd meteen ook steeds sneller in het uitvoeren dat die activiteit. Over twee vliegen in één klap gesproken hè? Mijn moeder was even boven? Ik sprintte naar de kast met zoet broodbeleg en zat met het pak hagelslag aan mijn mond. Mijn zus moest naar de wc? Een flinke graai in de koekjespot was een feit. De tijd was eigenlijk te kort om echt te genieten van het lekkers, want ik moest wel weer terug zijn op mijn oorspronkelijk plek én een volle kauwende mond zou natuurlijk opvallen. Dus supersnel kauwen en grote brokken doorslikken kreeg ik ook al snel onder de knie.

Vaardigheden die ook in de rest van mijn leven goed van pas komen

Dan is er het probleem dat het verdwijnen van voedsel niet ontdekt mag worden. Daarvoor moet je kunnen maat houden, heb je een goed ontwikkeld ruimtelijk inzicht nodig en een berg aan mensenkennis. Het was natuurlijk niet de bedoeling dat mijn gesnaai zou opvallen, maar ja, de koek-, snoep-, chocoladepasta-, pindakaas-, Bebogeenpotten (ken je dat nog??) werden steeds leger, evenals de pakken vlokken en chips- en notenzakken.

De kunst is om te kunnen inschatten hoeveel er gemist kan worden. Daarvoor moet je de mensen van de plaats delict goed kennen. In dit geval mijn moeder. Hoe scherp kijkt ze? Hoe goed is haar geheugen? Zou ze nog weten welke chips- en notenzakken ze de afgelopen weken had gekocht? Zou ze er eentje missen? Had ze goed opgelet toen ze deze geopende zak weer terug stopte en zou ze dat volgende week zaterdag, (ons bakje chips moment tijdens Baywatch of de Honeymoonquiz) nog weten?

Ik gaf haar niet veel credits, want ik heb volgens mij best risico’s genomen door hele zakken te laten verdwijnen. Ik heb er nooit iets over gehoord. Helaas kan ik niet navragen of ze het wist, aangezien ze in januari 2013 overleden is.

De skills sluipen, muisstil een tas vol chips- en notenzakken pakken uit de kelder onder de trap en deze zodanig plaatsen op de grond dat je bij voorkeur zonder geluid de zakken uit de tas haalt, opent en er iets uithaalt en dan nog zonder gekraak snel opeten tot de juiste hoeveelheid dat gemist kan worden en uiteraard dan ook weer het zodanig terugplaatsen alsof er niets gebeurt is, zijn onmisbaar als je stiekem wilt kunnen eten, terwijl er mensen in hetzelfde huis, maar in andere kamers, zijn. Nou, ik kan je zeggen dat er heel wat zweetdruppels langs mijn gezicht dropen, maar niet van het sporten.

Culinaire hoogstandjes

Als ik meer tijd had dan ging ik helemaal los en ontwikkelde ik mijn smaakpapillen door steeds beter te kunnen combineren. Hartig met zoet, zoet met zoet, zoet met hartig. Denk aan een ‘speculaasjesburger’ met een laag pindakaas ertussen. Al een genot op zich. Maar daarbovenop ook nog een laag jam en / of chocoladepasta mét hagelslag? Mjam mjam. Ook heerlijk in combinatie met een aantal plakken kaas of salami. En dan maakt het niet eens uit hoe belegen de kaas is. Ik koos niet alleen maar ongezond hoor. Je mag niet helemaal een verkeerd beeld van mij krijgen. Een appel nam ik ook wel eens. Elke partje smeerde ik dan in met vruchtenjam. Echt, moet je ook eens proberen!

Niemand mocht weten hoe ongelukkig ik eigenlijk was

Doen alsof er niets aan de hand is, alsof alles normaal en helemaal prima is (intussen hopend dat niemand mijn adem zou oppikken want hé, die tijgerborrelnoten, hebben toch een bepaalde kruidenmix van knoflook- en uipoeder) was een andere vaardigheid die toen en in mijn latere leven goed van pas kwam. Ik viel met mijn overgewicht in elke fase van mijn leven natuurlijk op tussen mijn leeftijdsgenoten. Niemand mocht weten welk probleem ik had.

Ik schaamde me namelijk kapot. Voor mijn megalijf met vetrollen, voor de opmerkingen die ik naar mijn hoofd kreeg, maar ook voor mijn bizarre eetgedrag. Niemand mocht weten hoe onzeker ik me voelde of hoe rot en verdrietig ik vaak was. Ik nam me elke keer weer voor dat het stiekeme gesnaai de laatste keer was, dat ik ermee moest stoppen. Ik schreef mijn eigen dieetplannen uit. De ene keer geen tussendoortjes meer, de andere keer zou ik het laten bij alleen één droog biscuitje. Maar al die plannen maakten geen reet uit, want hoppa, zodra de kust veilig was, schoot mijn brein in het patroon ‘Yes! Het huis is voor mij alleen. Wat ga ik nu eten?’ stand.

Oude patronen verdwijnen nooit helemaal

Om op het begin weer terug te komen, er roept nu weer van alles uit de kast. Mijn oude ‘stiekem snaaien’ patroon is naar boven gekropen en door er een paar keer aan toe te geven heb ik het versterkt. Zakken chips heb ik niet in huis, maar wel gezonde ongebrande noten, kokossnippers, rozijnen, pindakaas en noten- en pittenpasta’s. Maar veel van gezond is ongezond.

In het huis van mijn vriend heb ik het nog moeilijker, want daar staan wel drie soorten hagelslag en twee soorten chocoladepasta, naast de pot pindakaas en jam. (Kleine correctie, zie foto bovenaan. Sinds vandaag zie ik vijf (!) soorten hagelslag, hoeveel keuze heeft een mens nodig?? 😱 Maar hé, gelukkig is er nog maar één soort chocoladepasta omdat ik vorige week het laatste restje eruit gelepeld had.)

Het ging toch zo goed?

Hoe kom ik in mijn oude valkuil terecht vraag jij je misschien af? Dat hangt samen met allerlei fysieke, mentale en breinfactoren als stress, slechte slaapkwaliteit, onwelkome emoties, onbewuste overtuigingen en angsten (of eigenlijk ben ik me van die laatste deels wel bewust, maar veranderen is nog een uitdaging), onhandige mindset, mijn doel uit het oog verliezen, doordenderen, weinig naar buiten, weinig beweging en minder gezonde voedingskeuzes etc. Ja, ook bij mij. Ik ben net zoveel mens als jij.

Voorkom dat je blijft hangen in de waarom vraag, schuif door naar de oplossing

Maar eigenlijk is het waarom niet zo belangrijk. Het is belangrijker dat ik actie onderneem om het tij te keren. Vroeger kraakte ik mijn hoofd over het ‘waarom’ en vond ik mezelf afwisselend zielig, stom en zwak. Tegenwoordig weet ik dat dit totaal niet helpend is. Integendeel. Het versterkt juist jouw valkuilgedrag en je gelooft steeds meer dat jij een slachtoffer van jouw eigen omstandigheden bent. Dat je er niets aan kunt doen en dat het niet te fixen valt. Je hebt tenslotte vele mislukte afval- en dieetpogingen als bewijs. 

De grootste bullshit die er bestaat!

Het kan anders (dat weet ik uit ervaring) dus moet je door naar wat wél kan en wat wél mogelijk is. Door naar de oplossing en stoppen met jezelf zielig of zwak vinden. Voor mij geldt dat evengoed. Ik ben al begonnen om een aantal verleidingen uit mijn huis te halen. Zo heb ik de zonnebloemenpittenpasta gewoon in de groene kliko gegooid. Zonde, I know. Maar ik vond het ook zonde als het klakkeloos zou verdwijnen in mijn lijf.

Ik kom er niet onderuit om samen met mijn vriend (die ik nog niet eens twee jaar ken) een slimme oplossing te vinden voor de verleidingen in zijn huis. Ja, dat vind ik eng. Kan hij mijn eetprobleemgedrag begrijpen? Snapt hij hoe serieus en kwetsbaar dit voor mij is? Wat zal hij wel niet van mij denken? Vindt hij me dan nog wel leuk of vindt hij me zwak (zoals ik eigenlijk zelf vind)? Wil hij wel meewerken aan een aanpassing voor mij, het is tenslotte zijn huis? etc. En toch moet ik dit voor mezelf doen, want ik wil nóóit meer naar die 107,7 kilo.

Pak het anders aan en doe het niet alleen

Als jij de juiste actie onderneemt en bezig gaat met die dingen die ervoor zorgen dat jouw lichaam en brein krijgen wat ze nodig hebben, dan maak jij andere keuzes en voel jij je een ander mens. Vergis je niet. Jouw gedrag veranderen heeft niet alleen invloed op jou.

Als jij een ander mens bent heeft dit gevolgen voor alle mensen om je heen. Denk maar eens aan de relatie met je partner, je kinderen en vriendinnen. En wat zou iets meer energie en zelfvertrouwen betekenen voor je werk en de dingen die je steeds maar niet doet, omdat je ze (onbewust) niet durft of fysiek gezien niet kunt?

Heb je geen idee wat de juiste actie is

Waar moet je beginnen, wat is precies jouw probleem of hoe kun je het anders doen dan voorheen? Maak gebruik van mijn kennis en ervaring en vraag gratis en geheel vrijblijvend een Waarom lukt het met niet – Ann-alyse ter waarde van € 45 aan.

Tijdens dit online gesprek van ca. 30 minuten kijk met je mee waar jij tegenaan loopt en geef ik heel wat inzichten in wat jij nodig hebt om te stoppen met diëten, wél af te vallen en grip te krijgen op je gewicht en gedrag.

09-03-2020

__________________________________________________________________

Waarom afscheid nemen van gewoontes zo moeilijk is!

Afscheid nemen doet pijn. Van mensen, van dingen, maar ook van gewoontes. Daarover verderop in dit blog meer. Eerst over afscheid nemen van dingen. Dat dit moeilijk is bewijzen de TV programma’s die sommige mensen nodig hebben om hun huis weer begaanbaar te maken. Bij mij is het nog niet zo erg, maar vorige week heb ik wel met pijn in mijn hart afscheid genomen van mijn fijne sneakers met subtiele glitters.

Ik had er bijna twee zomers heerlijk op gelopen. Maar op gegeven moment voelde ik de stenen en onregelmatigheden van de straat steeds duidelijker. In het begin viel dat nog te negeren, ik wilde er niet aan. Ik wilde niet weten dat mijn schoenen aan het slijten waren, dat ze niet meer goed voor mijn voeten waren. Dat zou betekenen dat ik nieuwe sneakers moest gaan zoeken. Nieuwe schoenen vinden die er leuk uit zien én ook nog eens zo lekker zitten dat ze voelen als ‘thuiskomen’, dat is niet zo simpel.

Uitstellen doet óók pijn

Dus stelde ik nog even uit. Het gaat nog wel hield ik mezelf voor. Ze zijn zo leuk. Die dunne zolen, ach… dat loopt wel los. Gewoon beetje uitkijken waar ik loop, stenen vermijden en misschien een beetje langzamer. Het bleef echter (onbewust) aandacht vragen. In mijn achterhoofd bleef het door mijn hoofd spoken en popte de gedachte dat ik er iets aan moest doen regelmatig op. Het voelde ongemakkelijk. Het voelde groot. Mijn hoofd wist dat het beter zou zijn om op zoek te gaan naar nieuwe schoenen. Dat zo door gaan eigenlijk ook geen optie was. Want op versleten schoenen lopen, die m’n voeten pijn bezorgden, is gewoon niet gezond en goed voor mijn lijf. 

Onbewust gekoppelde gevoelens

Ik wilde niet zonder. Ze gaven me zoveel plezier. Ik voelde me goed en prettig door die sneakers. Een beetje stoer. Ik ben 41 en die schoenen geven me het gevoel dat ik er toch nog bij hoor. Dat ik er mag zijn. Klinkt misschien een beetje gek hè? Dat een paar schoenen voor zelfvertrouwen zorgen. Dat is waarschijnlijk wel de belangrijkste reden geweest waarom afscheid nemen zo moeilijk was. Het gevoel van zelfvertrouwen in combinatie met echt lekker lopende schoenen, dat is niet zomaar even te vervangen.

Elke nadelige gewoonte heeft voordelen

Dit geldt ook voor gewoontes. Vaak ben je er niet van bewust, maar veel gewoontes blijf je doen omdat ze bepaalde voordelen hebben en daarnaast veilig en bekend voelen. Je weet best met je hoofd dat het niet gezond en goed is voor je lijf en gewicht om een hele reep Tony Chocolonely of pak koekjes leeg te eten. Dat het beter is om een gezonde maaltijd op tafel te zetten. Dat je best een gebakje op een verjaardag mag weigeren, omdat je wilt afvallen. En toch… En toch zie je jezelf die reep naar binnen werken, is dat pak koekjes leeg voor je het weet, durfde je dat gebakje niet te weigeren en had je wéér geen tijd om gezond te koken.

WETEN en DOEN zijn twee verschillende dingen

Ik hoor het zo vaak: “Ik WEET het allemaal best, maar ik DOE het niet.” Nee, dat klopt. Want afscheid nemen van bepaalde gewoontes heeft gewoonweg vet nadelige gevolgen! Vaak ben je je daar niet van bewust. Je snapt er niets van waarom je het niet gewoon bij één stukje chocola of één koekje kan houden. Waarom een gezonde maaltijd koken of een gebakje weigeren zo lastig is, terwijl je het jezelf nog zo had voorgenomen!

Niet veranderen doet óók pijn!

Ondertussen sta je erbij en kijk je moedeloos naar jezelf in de spiegel. Áls je nog in de spiegel durft te kijken tenminste. Je ziet iemand die je niet wilt zijn. Iemand die je niet bent. Het doet pijn om jezelf te zien in dat vormeloze kleurloze oversized shirt en die spijkerbroek waarbij de schuurplekken aan de binnenzijde van je bovenbenen bijna doorgesleten zijn. Zo had je je leven niet voorgesteld… “Wat ben ik toch een slappeling. Een totaal gebrek aan wilskracht! Hoe simpel kan het zijn om ‘NEE’ te zeggen of om het bij één koekje te laten? Ik ben een hopeloos geval. Het wordt toch nooit wat.”

Als je zo doorgaat blijf je in de spiraal van negativiteit

De kilo’s sluipen er langzaam bij en je wordt zwaarder en zwaarder met alle nadelige gevolgen van dien. Die trap wordt echt een onneembare vesting en je stelt je kinderen nog vaker teleur omdat je te moe bent om actief met ze te spelen. Je kunt alleen nog online je kleding bestellen in die dure shop voor grote maten en je settelt voor die shirts die over je kont vallen en er nog een beetje oké uitzien. Intussen blijft het door je hoofd spoken dat het niet goed met je gaat, dat je niet happy bent en dat je er iets aan moet doen.

Gewoontes kun je wel degelijk veranderen

Dit vraagt een open blik en heel eerlijk naar jezelf zijn. Onderzoek de gewoonte waar je eigenlijk vanaf wilt. Dit kan overmatig eten zijn, teveel drinken, maar ook bv. voortdurend op social media zitten. Wat zijn de nadelen en wat zijn de voordelen? De nadelen weten we vaak zo op te noemen, de voordelen van een niet welkome gewoonte zijn vaak iets lastiger. Ze zijn er echter wel degelijk!

Om je een idee te geven zonder dat ik je een bepaalde richting op wil duwen, zitten de onbewuste voordelen vaak in de hoek van ‘even niet voelen’ (eenzaamheid, verdriet, ontevredenheid, onzekerheid, schaamte, boosheid, sociale druk etc.), ‘even niet denken’ (je eindeloze to do lijstje, sociale druk etc.), ‘straffen’ (weer mislukt, weer niet gedaan wat moest, wat deed ik toen suf), ‘ontspannen’ (dit heb ik wel verdiend, even ‘uitstaan’) en tijdswinst.

Als je de gewoonte begrijpt kun je op zoek naar een oplossing

Als je weet wat het voordeel van de nadelige gewoonte is, kun je op zoek naar de oplossing. Hoe kun je de voordelen ook krijgen, zonder dat je je nadelige gewoonte in stand houdt? Ligt er eenzaamheid achter je eetbuien? Dan zal eten dit nooit kunnen oplossen. In tegendeel, je wordt alleen maar dikker en je voelt je er nog rottiger door en gaat steeds meer mensen vermijden. Je zult aan de slag moeten om je eenzaamheid op te lossen. Zolang je daar niets oplost, zal je je gevoel altijd willen weg eten. Elk dieet, elke poging om af te vallen en gezonder te eten zal tot mislukken gedoemd zijn.

Dus wees eerlijk en onderzoek wat de onbewuste voordelen van jouw nadelige gewoonte zijn, zodat je uit die cirkel van negativiteit kunt stappen.

Dat verdien je.

Vind je het moeilijk om erachter te komen wat het voordeel van jouw nadelige gewoonte is?

Of weet je wel wat erachter een bepaalde gewoonte schuilt, maar heb je geen idee hoe je dit oplost? Misschien loop je vast op het ontwikkelen van een nieuwe gezondere gewoonte?

Blijf niet langer aanklooien in je eentje en van dieet naar dieet hoppen. Vraag gerust (gratis en geheel vrijblijvend) een Waarom lukt het me niet - Ann-alyse aan. Dan kijken we samen waar jouw oplossing ligt, om de achterliggende voordelen van jouw nadelige gewoonte op een gezonde manier te bereiken. Ik geef je een aantal praktische tips of inzichten zodat je aanzienlijk sneller en makkelijker op weg gaat naar een leven zonder dieet met grip op je gewicht!

17-06-2019

__________________________________________________________________

Neem nog een stukje!

Zaterdagavond, ik kom binnen op een verjaardagsfeest van een vriendin. De huiskamer staat op z’n kop, gezellige zitjes zijn gecreëerd en er zitten al wat gasten. Ongevraagd krijg ik een schoteltje met daarop een groot stuk taart in mijn hand geduwd. Of ik koffie of thee wil? Eh…. Doe maar thee. Lekker. Ik kijk naar het schoteltje in mijn hand. Slagroomtaart… mijn minst favoriete taart. Zorgvuldig prik ik met mijn vork in de taart en breng een stuk naar mijn mond. Intussen luister ik naar mijn buurvrouw die vertelt dat ze het zo ontzettend naar haar zin heeft op haar werk. De slagroom en de cake smelten en de zoetheid verspreidt zich door mijn mond. Ach ja, best oké. De avond vordert, de gezelligheid neemt toe evenals de hoeveelheid glazen alcohol en hapjes die op tafel verschijnen. De gastvrouw komt met een grote zilveren schaal vol frituurhapjes langs en schuift hem onder mijn neus. De frituurlucht van de bitterballen, vlammetjes en frikandellen dringt in mijn neusgaten. “Neem nog wat, alles moet op hoor!” dringt ze vrolijk, maar serieus aan.

“Doe nou gezellig.”

“Je moet wel léven hoor”, “We hebben het speciaal voor jou gekocht.”, “Je bent toch mooi zoals je bent?”, “Je moet niet nog dunner worden hoor.”, “Vandaag is het ….. (vul maar in), dan mag het.” Een kleine greep uit de zinnen die mijn omgeving gebruikte in de tijd dat ik goed voor mezelf wilde zorgen. Dat ik mezelf eindelijk eens niet tegoed deed aan allerhande rotzooi en de kracht kon opbrengen om de verleiding te weerstaan. En of dat op zichzelf nog niet genoeg was en een hele prestatie, mijn omgeving deed er nog een schepje bovenop. Hoeveel verleiding moet een mens kunnen weerstaan? Is de inwendige strijd niet al genoeg? Nee, meestal niet. Vaak moest ik mijzelf verantwoorden waarom ik iets afsloeg. Hoe bizar is dat?

Een ex-drugsverslaafde bied je toch ook geen shotje aan?

Aan een ex-alcoholverslaafde een lekker glas rode wijn aanbieden, dat haalt niemand in zijn hoofd. Ook een ex-roker wordt uit de wind gehouden, want het is tenslotte heel knap dat hij gestopt is. Maar op het gebied van eten is het ineens heel anders. Zijn we ‘ongezellig’ als we geen plak worst van de schaal pakken of geen taart willen. En bedankt! Vorige week verzuchtte een klant van mij dat ze haar omgeving maar liever niet vertelde dat ze bij mij in een traject zit. Dat ze maar niet deelt dat ze het belangrijk vindt om gezond te eten en te leven, om goed voor haar lijf te zorgen. Ik was verrast. Hoezo dan, de omgeving kan je toch juist steunen? “Ik heb geen zin om steeds weer die discussie aan te gaan. Ik krijg dan opmerkingen als ‘Maar je ziet er toch goed uit? Je bent een hartstikke leuke meid om te zien!’. Ik word zo moe om me altijd maar te moeten verantwoorden.” En als ik er zo over nadenk is het ook eigenlijk heel raar? Mensen moeten toch zelf weten wat ze wel en niet eten, wat ze wel en niet afslaan? Als iemand geen slagroomtaart wil, moet hij of zij zich vrij voelen om dat stuk te kunnen weigeren. Een beetje gastvrouw of gastheer accepteert dat zonder enige discussie. Maar de praktijk laat iets anders zien.

Het zegt vaak meer over degene die aandringt.

Mocht je deze situatie herkennen, weet dan dat mensen zich vaak beter willen voelen ten koste van een ander. Er zit vaak iets, al is het onbewust, van jaloezie of angst achter. Als het jou lukt om die ongezonde rotzooi af te slaan, af te vallen, fitter te zijn en er steeds beter uit te gaan zien, dan steek je wel heel ver af van degene die jou het eten 'opdringt'. Eigenlijk doe jij wat diegene misschien ook wel graag zou willen. Laat jij die kracht zien, die hij of zij juist mist. Jij lijkt beter dan die ander. En ja, dat is confronterend. Dus als jij jouw zwakte laat zien door te bezwijken onder de sociale druk, is dat weer een punt voor de ander. Dan is het toch nog niet zo erg met hem gesteld.

Je bent aan niemand verantwoording verschuldigd!

Ik las in het boek ‘Master your mindset’ van Micheal Pilarczyk een toespraak van Steve Jobs, de oprichter van Apple. “Je tijd is beperkt. Verspil die niet door het leven van iemand anders te leven. Trap niet in de dogma-valstrik – leven volgens de overtuigingen van andere mensen. Laat je eigen innerlijke stem niet verdrinken in de ruis van andermans meningen. En het belangrijkste: heb de moed om je hart en intuïtie te volgen. Op een of andere manier weet het wat je echt wilt.” Hoe waar is dit? En hoe moeilijk is het om hiernaar te leven? Voor mij persoonlijk een uitdaging, die me met vallen en opstaan steeds beter afgaat. 

Ook mijn klant heeft een succeservaring gehad vorige week. Op haar werk werd vlaai uitgedeeld. Haar collega stond op het punt om haar te voorzien van een stuk, maar ze heeft hem geweigerd. Er werd wat tegengesputterd, echter met volle overtuiging floepte er gelukkig de zin “Ik beslis zelf wel wat ik wel en niet in mijn lijf stop!” uit. En oh man, wat voelde dat goed! vertelde ze enthousiast. En zo is het ook. Je bent baas over je eigen lijf en over je eigen mond. Jíj beslist waarmee je je lijf wilt voeden en niet je omgeving. Zeg het krachtig, met volle overtuiging en laat dit zien met je hele lichaam, dan wordt de rest vanzelf de mond gesnoerd!

Herken je dat? Dat de omgeving voor jou wil beslissen wat jij in je mond moet stoppen? Deel het hieronder met mij, dat waardeer ik erg! En vind je het knap lastig om 'nee' te zeggen? Plan gerust en gratis een analyse gesprek in, kijk ik met je mee hoe jij hier verandering in kan brengen.

11-09-2018

__________________________________________________________________